Een onbedoeld lange vrijdag

14 januari 202314 januari 2023 Mister Dog

De ochtendploeg stond met windkracht 7 voor de keuze tussen gezandstraald worden op het strand of vallend hout ontwijken in het bos. Er werd gekozen voor dat laatste. Het werd een gezellige wandeling en alle takken die naar beneden waaiden werden onschadelijk gemaakt door Penny.

De middagploeg beleefde een heel ander avontuur… Het plan was om bij Kijkduin de Zandmotor op te gaan. Na het één voor één aanlijnen en uitladen van iedereen zaten alle honden ineens onder het bloed. Gibson bleek een flinke snee in zijn snuit te hebben waar het bloed echt uit gutste. Dat is uiteraard best wel even schrikken. Met een hand de wond dichtgedrukt met een handdoek en met de andere iedereen achter de bus vastgehaakt en vervolgens Gibson vastgezet bij de schuifdeur waar alle EHBO zaken liggen en ik al snel tot de conclusie kwam dat dit niet viel te verbinden, vooral ook niet omdat Gibson geenszins van plan was mee te werken. Snel handelen, Gibson in de houdgreep, een stapel gaascompressen erop, klittenbandsnuitje strak eromheen, iedereen de bus in duwen (Gibson uiteraard apart in de Royal Suite) en als de wiedeweerga naar de dichtstbijzijnde dierenarts. Die belde ik alvast vanachter het stuur maar men gaf mij te kennen dat ik op z’n vroegst over vijf kwartier terecht kon. Geen optie dus, gas op de plank en – kleurenblind voor stoplichten – naar mijn eigen dierenarts gescheurd. Daar waren we direct welkom. De wond was door de gaasjes/snuitje constructie gelukkig al gestopt met bloeden en na een grondige schoonmaakbeurt, checkup en injectie met een antibioticum kon meneer thuis worden afgeleverd. Nu moest ik het nog even met de rest gaan goedmaken. Dat deden we op het strand bij het Zwarte Pad waar we ondanks (of dankzij?) de straffe wind als bezeten hebben lopen rennen. Veel later dan normaal maar nog ruim voor het donker was iedereen weer thuis…
Read more “Een onbedoeld lange vrijdag”

Flink schrikken op de Zandmotor

19 januari 2021 Mister Dog

Lichte paniek vanmiddag op de Zandmotor.

Zoals u waarschijnlijk weet hebben wij een maand geleden een asielhond – Rinus – geadopteerd uit Spanje. Rinus is een grote zachtaardige lieverd die voorzover ik nu kan inschatten geen noemenswaardige ‘issues’ heeft. We hebben alles stapje voor stapje opgebouwd met hem en hij doet alles fantastisch goed. Inmiddels loopt hij lekker los mee met de roedels en hij komt langzaam uit zijn schulp.

Vanmiddag op de Zandmotor gingen echter ineens al mijn alarmbellen rinkelen toen ik hem continu een soort kokhalzende bewegingen zag maken en telkens in een hele merkwaardige houding de verkeerde kant uit zag lopen.

Snel zijn bek gecheckt of daar iets van een sprietje helmgras oid in de weg zat, zijn buik gecheckt want ik dacht direct aan een maagtorsie, temeer omdat hij met zijn bouw en diepe borstkas absoluut in de risicogroep zit wat dat aangaat. Maar tijdens mijn check-up ging hij al mooi zitten voor wat lekkers dus dat scenario kon ik gelukkig uitsluiten. Hij bleef echter het vreemde gedrag vertonen en pas na een paar minuten werd het me duidelijk wat er aan de hand was; het waaide behoorlijk en hij liep met open bek telkens precies tegen de wind in terwijl hij verwoede poging deed in de wind te happen! 🤣 Rinus is een redelijk uit de kluiten gewassen Mastin-mix die met zijn anderhalf jaar gewoon nog een pup is (die grote jongens zijn doorgaans wat trager in hun ontwikkeling) en hij was gewoon lekker aan het spelen… *pfew!*

Goede Vrijdag

10 april 2020 Mister Dog

Kleine roedeltjes vandaag, ochtend- en middagploeg telden slechts zeven neuzen.

Het was prachtig weer maar toch verrassend (relatief) stil op het strand. Het voelde nauwelijks als werken.

De ochtendploeg vermaakte zich opperbest op het strand en in het duin, de middagploeg beleefde gouden tijden op de zandbanken. We zouden bijna van een Betere – of zelfs een Beste! – Vrijdag kunnen reppen als onze eigen Joep niet aan het einde van de dag zijn koekje had laten vallen, beagle Norbert dit niet vervolgens na een listige snoekduik had verslonden en Joep op zijn beurt niet had gepoogd beagle Norbert te verslinden…

Na een hoop commotie, enig drama, een in de praktijk gebrachte EHBO-oefening op het oor van Norbert, enkele vaderlijke woorden aan het adres van Joep en een bak water plus wat lekkers voor de schrik voor iedereen reden we uiteindelijk dan toch het paasweekend tegemoet.

De wekelijkse afsluiter op de Zandmotor

18 augustus 201818 augustus 2018 Mister Dog

Trainee heeft de touwtjes strak in handen

De vrijdagmiddagploeg mocht de week weer afsluiten op de Zandmotor bij Monster.

Ondergetekende had ook nu weer een makkie, trainee mocht met de hele bende aangelijnd het stuk door de duinen naar het strand lopen waar hij met hier en daar een schaafwond van de lijnen maar zonder verdere kleerscheuren wist te arriveren.

Het werd een gezellige wandeling onder fantastische weersomstandigheden en we konden ons er maar met moeite toe zetten weer naar de bus terug te keren toen het tijd was.

Op het laatste moment wist mijn eigen Joep in al zijn goedbedoelde opdringerige sociale onhandigheid trainee nog even tot op het bot in zijn elleboog te bijten waardoor we ons na een korte ehbo-sessie genoopt zagen trainee van verdere werkzaamheden te ontslaan en ik alsnog met de troepen aan de lijn terug naar de bus mocht lopen.

Sorry nog trainee! /Joep

Heibel om een vis

19 mei 2018 Mister Dog

Roedel heeft er flink zin in en sleurt trainee richting branding.

Inmiddels zijn er al 675 blogs gepost op deze plek, de meeste vol vrolijke wandelupdates, soms een iets minder geslaagde blog en een enkele keer valt er een faliekant mislukte wandeling te verslaan.

Dat laatste was deze vrijdagmiddag het geval…

Het begon allemaal hartstikke leuk. We waren speciaal nog even langs de Dierenboetiek gereden om wat lekkers te scoren zo vlak voor het weekend. De ochtendwandeling was super chill geweest, de Zandmotor stond op het programma voor de middag en trainee en ondergetekende hadden daar echt zin in.

Op de heenweg nog even sushi kip/vis gescoord om de vrijmibo op te luisteren.

Voor de gelegenheid mocht trainee de hele bende een keer aanlijnen en van de parkeerplaats Molenslag (strand van Monster) naar het strand begeleiden. De meute had er flink zin in en sleurde trainee – tot groot vermaak van ondergetekende – letterlijk richting branding. Na de lancering en het gebruikelijke drollenrapen aan het begin van de wandeling ging er direct goed de vaart in, richting Zandmotor. Bij strandtent Westbeach was een activiteit met scholieren en twee scholieres – van ik schat een jaartje of elf – stonden bij de branding selfies te schieten.

Om hen te ontzien liepen we er met een boogje omheen maar flatcoat Ginger had daar lak aan en rende er recht op af om vervolgens – met de beste intenties – een van hen een kopstoot te verkopen. Het meisje verloor hierbij haar contactlens en die vind je in zo’n branding natuurlijk niet meer terug… Ik gaf haar een visitekaartje om de schade later te kunnen afhandelen en de dames schoten nog wat foto’s van de honden. Vanuit mijn ooghoek zag ik Dirk ondertussen ergens aan staan te knagen. dat bleek een dode vis te zijn. Ik riep dat hij dat moest laten maar dat had uiteraard geen enkel effect. Luana zag het ook en vond dat het eigenlijk haar vis was en voor we het wisten vlogen beiden elkaar in de haren. Nu is er wel vaker een onenigheid of bescheiden handgemeen in de roedel maar dat blijft meestal bij een snauw en laat zich doorgaans snel in goede banen leiden. Negen van de tien keer springt Joep er tussen en is het klaar. Joep sprong er nu ook direct tussen maar dat haalde niks uit, ik probeerde de kemphanen met mijn voet uit elkaar te krijgen (door schade en schande geleerd zuinig met mijn handen om te gaan) maar beiden gingen volledig voor de “kill”. De rest van de roedel begon zich er inmiddels ook mee te bemoeien, Jet kwam uiteraard haar huisgenootje Dirk helpen, Joep wilde iedereen uit elkaar hebben en de gebruikelijke opportunisten deden voor de leut een beetje met iedereen mee. Ik wist Luana er aan haar achterpoten uit te trekken en Dirk een gooi te geven waardoor ze beiden een beetje uit hun blinde agressie kwamen.

Nadat beiden waren aangelijnd – wat nog eventjes duurde omdat in alle consternatie de lijnen in het zand terecht waren gekomen waardoor de haken niet een-twee-drie open gingen – konden we de schade opnemen en eerste hulp verlenen.

Dirk had flinke bijtwonden aan zijn beide voorpoten en bloedde hevig en Luana had een oneindig diep gat in haar hoofd. Op het strand – en met de hele roedel eromheen – kon ik weinig meer doen dan snel alle wonden ontsmetten met alcoholdoekjes en betadine en de wonden even dichtspuiten met spraypleister. Daarna wilde ik de roedel nog even laten uitrazen maar iedereen leek behoorlijk onder de indruk en bleef angstvallig dicht bij ons. Omdat Dirk enigszins in shock leek en dwars door de spraypleister heen bloedde besloten we toch maar de wandeling af te breken en met spoed naar de bus terug te keren.

Daar aangekomen konden beiden nog even goed verzord worden, de wonden gespoeld met water en nogmaals ontsmet, Dirk even vakkundig kunnen verbinden. Luana woont gelukkig niet ver weg en was zo thuis en Dirk mocht voor één keertje voorin zitten, veilig bij trainee tussen de benen.

Inmiddels gaat het redelijk met beiden maar zo’n incident heeft natuurlijk op alle betrokkenen een behoorlijke impact. Ook op mij, hoe zeer ik me ook altijd bewust ben van het feit dat ik niet met keurig geprogrammeerde schattige robotjes loop maar met onvoorspelbare afstammelingen van serieuze roofdieren. Die lieve schatjes zijn toch allemaal in staat om elkaar flink toe te takelen, zelfs om een dooie vis!

Luana (links) met een gat van een hoektand tot op haar schedel en Dirk werd heel zielig thuisgebracht.