Omdat er nog steeds net iets teveel ‘eetbare’ zaken op het strand lagen en we net iets teveel pathologische vraatzuchtigen in ons midden hadden bleven we vanmorgen veilig in de duinen. Daar viel, op wat konijnenkeutels na, niet veel te snacken (hoewel het een beruchte Spaanse straatscharrelaar toch lukte om genoeg rommel naar binnen te werken om later een souvenir in de bus achter te kunnen laten…). We gingen wel voor de kilometers, een flink stuk richting Wassenaar, door het mulle zand, duin op, duin af. Als extra handicap hadden beide aangelijnde boys afgesproken ieder telkens zo hard mogelijk een andere kant uit te trekken. Geheel tegen de gewoonte in besloten we daarom op het keerpunt een korte snuffel-, knabbel- en knuffelpauze in te lassen. Met herwonnen moed wandelden we daarna tweemaal zo snel weer terug naar Scheveningen.
Maandag in het duin
Zoals gebruikelijk startten we de week met twee wandelingen bij het Zwarte Pad.
In verband met de enorme hoeveelheid mosdiertjes en andere onwelriekende aanspoelsels (waaronder een opengereten bruinvis, geen fraai gezicht) hebben we ons zowel ‘s morgens als ‘s middags in de duinen vermaakt. Dat was zeker geen slecht idee. Zelf hebben we niet echt op de tijd gelet want die vloog echt voorbij maar volgens de parkeermeter (die de tijd doorgaans wél nauwgezet bijhoudt) verlieten we het strand ‘s middags behoorlijk in blessuretijd…
vrijdag
De ochtendploeg klaarde de laatste klus van de week op het strand bij het Zwarte Pad. Het strand was nog schoner dan gisteren en het weer was een stuk zachter. Daarnaast was iedereen hartstikke braaf vandaag en hebben we echt gezellig gewandeld. Wel was ik zo stom om mijn telefoon in de bus te laten liggen dus we moeten het een keer zonder beelden doen…
Vanmiddag waren er wat explosies te horen in Zuid-Holland, deze werden allemaal veroorzaakt door de middagploeg die op de Zandmotor diverse malen door de geluidsbarrière wist te gaan. Het aangelijnde stuk door de duinen was men al amper te houden en eenmaal los werd het een totaal belachelijke over-the-top barbaars wild woeste renpartij. Om het ontbrekende filmpje van de ochtendshift te compenseren een keertje extra veel beeld van de middagploeg:
Donderdag zonder incidenten
Soms zit het gelukkig ook een dagje mee, vandaag bijvoorbeeld…
Twee fijne (droge!) strandwandelingen op een keurig schoon strand waar echt helemaal niets viel te snacken. Het was in verband met de snijdend koude wind wel zaak goed in beweging te blijven en dat hebben we gedaan! De middagploeg had bezoek van Cserkesz, een échte Hongaarse draadharige vizsla die een proefwandeling mocht maken. Die gaan we volgende week weer terugzien!
woensdag, pechdag
Er zijn van die dagen dat alles tegenzit, gisteren (woensdag) bijvoorbeeld…
Zo wilde de bus na het ophalen van hond nr 4 niet meer starten.
- Na een tijdje aanmodderen toch maar gebeld met het alarmnummer van de pechhulp van Fiat (ik kreeg bij de vorige beurt een servicepas met een jaar lang gratis pechhulp) maar daar kon men mij niet helpen want eea stond niet geregistreerd.
- Ik kreeg het advies om de dealer in Den Haag te bellen.
- Hup, de dealer gebeld. Die is onlangs verhuisd en gefuseerd met de Peugeotdealer en het telefoonnummer verwees nu naar een gezamenlijke centrale. Prima, na tergend lang een stoffige versie van The Girl From Ipanema te hebben aangehoord kreeg ik iemand aan de lijn.
- Ik zou doorgeschakeld worden naar mijn eigen vertrouwde Fiat dealer, de telefoon ging over, en over, en over again.
- Met een warme telefoon aan mijn oor dacht ik het gesprek op speaker te zetten maar daarvoor moest ik op mijn Chinese budget-phone eerst het scherm weer activeren en dat gaat met dezelfde home button waarmee je een gesprek beëindigt…
- Enfin, alles opnieuw, en ja hoor, daar was de Girl from Ipanema weer… Wederom werd ik naar het luchtledige doorgeschakeld en ik besloot dit traject te verlaten.
- Ik heb ook pechhulp bij mijn casco autoverzekering. Even Apeldoorn bellen dus, ik was nummer 12 in de rij. Vele minuten later kreeg ik dan iemand aan de lijn die mij wist te vertellen dat ik de pechhulp vorig jaar had beëindigd.
- Er was nog wel een alternatief; de RoadGuard app, ook van Centraal Beheer, even downloaden en installeren en dan kon ik tegen betaling van €125 geholpen worden. Ok, doe maar, direct geïnstalleerd, gegevens ingevuld en om verder te gaan moest ik even op de bevestigingslink in de mail klikken. OK, inbox checken, refresh, refresh, refresh, niks, nada, noppes. We schrijven nu een etmaal later en de mail moet nog komen…
- Tijd om Mrs Dog eens te bellen. Was onze pechhulp soms beëindigd? Ja, inderdaad, want we hadden namelijk een jaar lang die van Fiat dus dat scheelde toch mooi een paar knaken per maand. GRMBL!
- Mrs Dog ging Fiat nog een keer proberen te bellen. Dat lukte zowaar, de dealer zette eea direct in gang en verdraaid, de klus werd uitbesteed aan de ANWB en er was een monteur onderweg…
- Ik vond Mrs Dog toch wel weer een klein beetje aardig nu.
- Had ik mooi nog even de tijd om in groepjes van twee de honden uit te laten op de idyllische middenberm van de nabijgelegen Valkenboslaan.
- Via de noodgevallen appgroep alle klanten op de hoogte gebracht dat het best weleens wat later zou kunnen worden vandaag.
- Voor de zekerheid ook alvast dat ene hondje dat net iets te ver buiten het reguliere ophaalgebied woont gecanceld. Was gelukkig geen probleem, bedankt nog baasjes 😉
- Het moet gezegd worden; de wegenwacht was er echt heel snel. Binnen tien minuten kon ik weer op pad. Wel bleek de accu overleden (boordcomputer gaf talloze vage meldingen als ‘start en stopsysteem controleren’, ‘hill assist controleren’ en ‘tractiecontrole geactiveerd’ omdat het veiligheidssysteem allerlei functies aan het uitschakelen was maar de melding ‘accu controleren’ was blijkbaar teveel gevraagd. In dat geval had ik hem even gejumpstart en waren we een uur eerder op het strand geweest…) en eigenlijk moest er direct een nieuwe in.
- Ik besloot het lot te tarten en toch eerst even aan het werk te gaan, er moesten namelijk nog twee roedels honden uitgelaten worden vandaag. #livingontheedge
- Voor de zekerheid zonder radio, verlichting, opladers, ruitenwissers en blowers te gebruiken scheurden we, zo min mogelijk richting aangevend, langs de laatste adressen van de ochtendploeg. Onderwijl verdwenen alle foutmeldingen uit het scherm, blijkbaar werd er lekker bijgeladen.
- Anderhalf uur later dan normaal arriveerden we met voltallige ochtendploeg bij het Zwarte Pad waar we van een iets ingekorte maar daarom niet minder geslaagde wandeling op het strand genoten.
- Uiteraard werd de middagploeg ook wat later opgehaald en ook die maakte een ingekorte wandeling op het strand. Om de dag in stijl af te sluiten werden we nog even door buienradar gefopt en tot op het bot doorweekt kwamen we bij bus terug die gelukkig direct startte.
- Nadat iedereen weer enigszins gefatsoeneerd was thuisgebracht sloot ik keurig aan in de avondspits om nog net voor sluitingstijd bij de accuboer een kakelverse accu te laten inbouwen.
- Met een gerust hart keerde ik met de radio op 10 en – alsof het de normaalste zaak van de wereld was – de verlichting, ruitenwissers en blower aan huiswaarts.
Mistige dinsdag
De ochtendploeg ging in een behoorlijk mistige setting aan de slag op het strand bij Zwarte Pad, Scheveningen. De middagploeg had een paar meter meer zicht – maar het bleef mistig – en werkte zich in het zweet op het strand van Kijkduin en de Zandmotor.
Zonnige maandag op het strand
Hoewel ik redelijk druk was met het managen van lijntrekkers, mensenpoepincidentjes, opstootjes, schranspartijen, jachttaferelen, ballenpikkers, aanblafferterriërs, opspringers en achterblijvers voelde het toch nauwelijks als werken vandaag. Wat een beetje zon al niet kan doen…
Vrijdag
De ochtendploeg maakte een veel te lange strandwandeling bij het Zwarte Pad. Zo lang zelfs dat de btw op het parkeerkaartje met gemak een take-away cappuccino mét kano had gedekt, ware het niet dat de bonnetjesprinter van de parkeerautomaat defect was…
De middagploeg wandelde misschien niet zo lang maar wel tweemaal zo intensief. Sowieso al vanwege het aantal hoog-energetische types in ons midden en nog meer omdat we de hele wandeling met de wilde bende van collega Evelien optrokken. Ik denk dat de honden samen al gauw 17.000 km hebben gerend (uit mijn blote hoofd is dat ca 1.000 km per hond).
Dikke mist op donderdag
Dachten we dat het gisteren mistig was…
Gewapend met kompas en gps maakte de ochtendploeg er een groot avontuur van. Wandelend in onze eigen kleine grijze wereld wisten we gelukkig perfect getimed toch de strandopgang weer terug te vinden.
De middagploeg had boxer Singi te gast. Die kwam gezellig proefwandelen omdat ze in februari een weekje te gast zal zijn in de middagploeg. Behalve wat kleine overtredinkjes als het uit mijn handen koppen van mijn telefoon en net een keertje te vaak die grote platte neus in het voertasje proberen te frommelen ging dat hartstikke goed; Singi is geslaagd voor de proefwandeling, die zien we in februari weer terug!
Read more “Dikke mist op donderdag”
Woensdagmiddag in de mist
De middagploeg ging voor een bijzonder fijn rondje Zandmotor naar Monster.
Ook ditmaal werden we vergezeld door herder Sjef en zijn baas. Sjef was – waarschijnlijk mede door het mooie weer – tot over zijn oren verliefd op onze mooie oude Grace maar die liefde bleef helaas onbeantwoord. Op niet mis te verstane wijze (laat dat maar aan een Española over) wist zij hem duidelijk te maken dat hij zich geen illusies hoefde te maken. Gelukkig was er in de roedel behoorlijk wat actie gaande om hem af te leiden van zijn verdriet; de boxers, dobermanns, bennies en brammen vlogen aan alle kanten over de Zandmotor en een en ander ontaarde gelukkig toch nog in een groot renfestijn. De tweede geweldige wandeling van vandaag was een feit!