De ochtendploeg gaat aan de slag op het strand bij het Zwarte Pad.
Er heerst meer activiteit dan verwacht; er bewegen talloze hondenwandelaars, tennisballenwerpers, nordic walkers (ze bestaan nog!), dwars-door-de-roedel-hardlopers en badgasten. Wij gaan alle activiteit versneld voorbij…
In het rustige niemandsland tussen Scheveningen en Wassenaar zijn twee dames aan het hannesen met een flatcoated retriever en een apporteerspeeltje. Het speeltje vliegt ongecontroleerd alle kanten uit en ik meen uit de stand van de oortjes al wat verhoogde interesse in de roedel te kunnen opmaken en houd alvast gepaste afstand.
Iets verderop komt er een reddingsvoertuig van de KNRM aangereden, ik ga met een frolicje in mijn hand een zandbank op, de roedel volgt braaf. Terwijl ik aan iedereen een frolicje uitdeel zie ik het apporteerblok vlak voor het KNRM-voertuig door de lucht vliegen, flatcoat erachteraan… Ik sla van schrik mijn handen voor mijn ogen en zie door een kier tussen mijn vingers de flatcoat op enkele centimeters voor het voertuig langs schieten, dat scheelde een haartje…
Als het voertuig is gepasseerd vervolgen wij, met een grote boog om de dametjes heen, onze weg. Weer vliegt het ding door de lucht; roedelpuber Fida kan haar impulsen niet langer onderdrukken en vliegt erop af. Wij wandelen rustig door in de veronderstelling dat Fida dan wel meeloopt maar Fida heeft alleen oog voor flatcoat en speeltje en heeft als ze uitgespeeld is geen flauw idee waar wij zijn. Op volle snelheid rent ze de verkeerde kant uit, terug richting Wassenaar, en verdwijnt aan de horizon. Ik roep alle honden bij me om ze aan te lijnen en achter Fida aan te gaan. Gelukkig wordt het stipje aan de horizon ineens weer groter en komen er met de snelheid van het geluid twee wapperende oren onze kant op. Ietsje later dan gepland komen we – met voltallige roedel – weer bij de bus aan…
- De ochtendploeg noest aan de arbeid