De motregen miezerde er druilerig op los deze vrijdag. Dit kon ons er echter niet van weerhouden tweemaal naar het strand te gaan.
De ochtendploeg ontmoette achtereenvolgens de roedels van collega’s Fred, Suzanne en Misja en liet zich sociaal van haar beste kant zien. Oudgediende Nanna, die sinds haar verhuizing vorig jaar met collega Fred meegaat, wilde mij niet meer kennen en liep mij arrogant voorbij. Ontroostbaar en met gebroken hart vroeg ik mij vertwijfeld af wat ik in godsnaam fout heb gedaan. Teven, ik zal ze nooit begrijpen… 💔😢
De middagploeg was door enige vertraging bij het ophalen van Fida (die voor het eerst zonder bazin mee mocht en zich binnenkort nog even netjes zal voorstellen) iets later dan normaal op het strand maar had daardoor het hele strand en duin voor zich alleen. Het werd ondanks het sombere weer een gezellige weekafsluiter.
Een chronologische compilatie van de door alle nattigheid schaarse videofragmentjes van vrijdag: