Omdat ongeveer iedere straat waar we tijdens het ophalen moesten zijn geblokkeerd werd door een vrachtwagen, klusbusje of pakketbezorger kwamen we later dan gepland bij de scheveningse Bosjes aan.
Tot overmaat van ramp bleken daar ook nog eens meer uitlaatbusjes dan bomen te staan deze middag. Snel dan maar een paar minuten doorgereden voor een alternatieve wandeling in de Nieuwe Scheveningse Bosjes (bij Belgisch Park).
Dat begon heel leuk, de blije opwinding bij iedereen als we in een ander bos lopen is altijd vertederend. Er werd druk gesnuffeld en verkend en pas toen alles goed was bevonden werd er een beetje gespeeld.
Het onafscheidelijke duo Charlie / Benny had elkaar direct gevonden. Herder Ronja was het hier niet helemaal mee eens en probeerde collega herder Charlie te claimen (dat claimen is een redelijk genezen oude gedragsissue van Ronja, soms vallen we heel even terug…) maar Charlie had daar helemaal geen zin in en vertelde Ronja dat ze beter met iemand anders kon gaan spelen want Charlie wilde gewoon met Benny spelen. Benny droop echter al af, dit was iets teveel herdergedoe naar zijn smaak.
Na een aantal keer duidelijk NEE te hebben gesnauwd en proberen weg te lopen van de situatie liet Charlie zich opjagen door een Ronja die allang niet meer naar mij luisterde. Toen ze na minuten terugkwamen besloot ik beide dames even aan te lijnen om te kalmeren. Als eerste Charlie aangelijnd. Ronja voerde alsnog een charge uit waarop Charlie haar hoofd uit de halsband wist te trekken en er mét Ronja plus enkele relzoekende druktemakertjes op haar hielen ervandoor stoof. Ik wist direct dat dit verkeerd ging uitpakken… Na lang roepen kwamen eerst de druktemakertjes en even later Ronja terug maar Charlie liet zich niet meer zien. Snel iedereen aangelijnd en achter haar aan gehold maar van andere wandelaars in het bos begrepen we al snel dat ze ervandoor was gerend. Meteen haar bazin – die ziek thuis zat – gebeld dat er een grote kans was dat Charlie (die slechts een paar honderd meter van de Nieuwe Scheveningse Bosjes vandaan woont) al voor de deur stond…
Ondertussen met de rest aangelijnd naar de bus gelopen en iedereen ingeladen. Ik stond net de – onlangs speciaal voor dit soort calamiteiten aangeschafte – Mr Dog-vouwfiets al uit te vouwen toen de telefoon ging; Mevrouw was terecht, ze was om de hoek bij haar huis op de markt op de Stevinstraat (alweer!) bij haar kladden gegrepen.
Pfew!
Ik nam even in overweging weer met de rest het bos in te gaan (men had nog twintig wandelminuten tegoed) maar besloot het noodlot niet verder te tarten en die twintig minuten liever te gebruiken om nog even langs Charlie te rijden om te kijken hoe het met haar ging. Die was gelukkig heel blij om me te zien, vrijdag beginnen we weer met een schone lei…
Een bijeenraapsel van de schaarse videofragmenten van de wandeling voordat het misging: