Debacle op vrijdagmorgen

debacle

Prachtig weer voor een strandwandeling deze morgen!

Omdat we een gezellige club hebben en extra goedgemutst zijn mag Roka weer eens van de lange lijn af. Daar krijgen we al snel spijt van…

Als we na een kwartiertje wandelen een frolic-momentje inlassen komt iedereen braaf zijn voertje halen, Roka vindt dit echter een hoogst verdachte situatie en zet het direct op een lopen, in vliegende galop richting Wassenaar. Omdat ik collega Fred in de verte zie lopen met zijn roedel bel ik deze meteen en vraag hem “die witte eigenwijs bij zijn kladden (lees: tuigje) te grijpen” mocht de gelegenheid zich voordoen. Alsof Roka dit hoort wijzigt hij direct zijn koers en rent hij de duinen in, verder richting Wassenaar.

Ik besluit het te laten (meneer loopt met een gps-tracker dus we vinden hem wel weer als het moet) en een stuk op te lopen met de roedel van Fred. Na een tijdje zien we twee bekende witte oren boven het helm uitsteken in de duinen, daar zal je hem weer hebben! Ik ga snel voor hem uit de duinen in en fred keert om en gaat achter hem de duinen in. Helaas is Roka behalve eigenwijs ook bovengemiddeld slim dus hij trapt hier niet in en loopt met een grote boog om ons heen en rent richting Scheveningen. Met versnelde pas gaan we er met de roedel achteraan, maar meneer heeft er goed de vaart en en we zien hem aan de horizon verdwijnen. Als even later de strandgang in zicht komt zien we hem nog net omhoog lopen, richting parkeerplaats. Ik versnel met de inmiddels aangelijnde roedel en hol omhoog, onderwijl naar mensen roepend of ze hem misschien bij zijn tuig willen grijpen. Iedereen toont zich zeer bereidwillig te helpen maar alle pogingen mislukken en om te voorkomen dat hij het weer op een lopen zet bedank ik iedereen en vraag hem maar verder met rust te laten.

Als even later de rest in de bus zit ben ik in de gelegenheid met een grote boog om Roka heen te sluipen om hem van achteren te verrassen. Helaas ziet hij dit op het laatste moment en gaat hij er weer vandoor, de parkeerplaats op nu.

Ik sprint via de andere kant langs alle geparkeerde auto’s waardoor hij mij niet ziet en aan het eind kan ik hem verrassen, van schrik staat hij als aan de grond genageld en laat hij zich geheel overrompeld aanlijnen. Pfew!

Zodra hij in de bus zit stap ik achter het stuur om weg te rijden. Dag gaat mijn telefoon “Hallo, Mister Dog? We hebben uw hond hier…” Verbaasd vraag ik “welke?” “Die ene die net al ons eten heeft opgegeten” klinkt het aan de andere kant. Beagle Jip wist ‘m er in alle consternatie tussenuit te knijpen en was dus zijn eigen feestje aan het bouwen bij strandclub Naturel die op dit moment wordt opgebouwd. Buiten adem en nederige excuses prevelend pik ik hem even later op. Nog maar één wandeling en dan is het weekend…

  • van filmen kwam uiteraard weinig terecht vanmorgen…

One thought on “Debacle op vrijdagmorgen

Comments are closed.