Doldwaze donderdag

Oudgediende Moos – en daarmee het Grote Klootviolen – is voor een weekje terug in onze gelederen en wist de ochtendploeg direct op stelten te zetten. Het werd een ouderwets zooitje ongeregeld, heerlijk, wat heb ik dit gemist!

De middagwandeling werd ook een bende maar dat had andere oorzaken. Ik besloot vanmiddag ineens dat het tijd was om de losloopvaardigheden van beagletje Eli te testen. Ze mocht voor de gelegenheid de lange lijn van Bailey lenen. Ik hield rekening met meerdere scenario’s nu ze na al die tijd aan de lijn te hebben gelopen eindelijk los was. Het lag in de lijn der verwachting dat ze als een bezetene zou gaan spelen totdat ze erbij neer zou vallen. Een andere optie zou kunnen zijn dat ze ‘m direct zou smeren, je weet maar nooit. Met ingehouden adem liet ik haar los en zonder te aarzelen rende ze in een rechte lijn naar de branding om alles wat daar aangespoeld lag zo snel mogelijk naar binnen te werken. Ik riep haar meermaals terwijl we met de roedel snel de andere kant uit renden, geen reactie, haar huisgenootje Layla ondernam nog een poging haar mee te krijgen, geen resultaat, Eli bleef eten-eten-eten-eten-eten-eten-eten-eten-eten-eten-eten-eten-eten-eten-eten-eten… Er restte mij niets anders dan haar weer aan te lijnen, experiment mislukt!

Andere donderdagmiddagroedelgenoten hadden ook hier en daar wat probleempjes met hun consumptieve zelfbeheersing en mochten elkaar afwisselen met een time out aan de lijn. Ik heb overigens niet de illusie dat men hier wat van op heeft gestoken…