De ochtendploeg genoot van een herfstwandeling in de Scheveningse Bosjes.
Het was een natte bedoening. We waren aan het begin van de wandeling Roka al kwijt, ik kon roepen wat ik wilde, geen Roka te bekennen. Na een minuut of wat zijn we hem toch maar gaan zoeken. Bleek hij zichzelf met de lange lijn te hebben vastgesjord aan een boomstam ergens middenin het bos en daar stond hij – stoïcijns als altijd – geduldig op zijn bevrijding te wachten….
- knap staaltje knoop- en vlechtwerk
Onderwijl klaarde het weer iets op en botsten we op de roedel van concullega Bas, daar zijn we gezellig mee naar de grote zandvlakte gelopen zodat we lekker de ruimte hadden om een stevig partijtje te spelen.