- Roedel heeft er flink zin in en sleurt trainee richting branding.
Inmiddels zijn er al 675 blogs gepost op deze plek, de meeste vol vrolijke wandelupdates, soms een iets minder geslaagde blog en een enkele keer valt er een faliekant mislukte wandeling te verslaan.
Dat laatste was deze vrijdagmiddag het geval…
Het begon allemaal hartstikke leuk. We waren speciaal nog even langs de Dierenboetiek gereden om wat lekkers te scoren zo vlak voor het weekend. De ochtendwandeling was super chill geweest, de Zandmotor stond op het programma voor de middag en trainee en ondergetekende hadden daar echt zin in.
- Op de heenweg nog even sushi kip/vis gescoord om de vrijmibo op te luisteren.
Voor de gelegenheid mocht trainee de hele bende een keer aanlijnen en van de parkeerplaats Molenslag (strand van Monster) naar het strand begeleiden. De meute had er flink zin in en sleurde trainee – tot groot vermaak van ondergetekende – letterlijk richting branding. Na de lancering en het gebruikelijke drollenrapen aan het begin van de wandeling ging er direct goed de vaart in, richting Zandmotor. Bij strandtent Westbeach was een activiteit met scholieren en twee scholieres – van ik schat een jaartje of elf – stonden bij de branding selfies te schieten.
Om hen te ontzien liepen we er met een boogje omheen maar flatcoat Ginger had daar lak aan en rende er recht op af om vervolgens – met de beste intenties – een van hen een kopstoot te verkopen. Het meisje verloor hierbij haar contactlens en die vind je in zo’n branding natuurlijk niet meer terug… Ik gaf haar een visitekaartje om de schade later te kunnen afhandelen en de dames schoten nog wat foto’s van de honden. Vanuit mijn ooghoek zag ik Dirk ondertussen ergens aan staan te knagen. dat bleek een dode vis te zijn. Ik riep dat hij dat moest laten maar dat had uiteraard geen enkel effect. Luana zag het ook en vond dat het eigenlijk haar vis was en voor we het wisten vlogen beiden elkaar in de haren. Nu is er wel vaker een onenigheid of bescheiden handgemeen in de roedel maar dat blijft meestal bij een snauw en laat zich doorgaans snel in goede banen leiden. Negen van de tien keer springt Joep er tussen en is het klaar. Joep sprong er nu ook direct tussen maar dat haalde niks uit, ik probeerde de kemphanen met mijn voet uit elkaar te krijgen (door schade en schande geleerd zuinig met mijn handen om te gaan) maar beiden gingen volledig voor de “kill”. De rest van de roedel begon zich er inmiddels ook mee te bemoeien, Jet kwam uiteraard haar huisgenootje Dirk helpen, Joep wilde iedereen uit elkaar hebben en de gebruikelijke opportunisten deden voor de leut een beetje met iedereen mee. Ik wist Luana er aan haar achterpoten uit te trekken en Dirk een gooi te geven waardoor ze beiden een beetje uit hun blinde agressie kwamen.
Nadat beiden waren aangelijnd – wat nog eventjes duurde omdat in alle consternatie de lijnen in het zand terecht waren gekomen waardoor de haken niet een-twee-drie open gingen – konden we de schade opnemen en eerste hulp verlenen.
Dirk had flinke bijtwonden aan zijn beide voorpoten en bloedde hevig en Luana had een oneindig diep gat in haar hoofd. Op het strand – en met de hele roedel eromheen – kon ik weinig meer doen dan snel alle wonden ontsmetten met alcoholdoekjes en betadine en de wonden even dichtspuiten met spraypleister. Daarna wilde ik de roedel nog even laten uitrazen maar iedereen leek behoorlijk onder de indruk en bleef angstvallig dicht bij ons. Omdat Dirk enigszins in shock leek en dwars door de spraypleister heen bloedde besloten we toch maar de wandeling af te breken en met spoed naar de bus terug te keren.
Daar aangekomen konden beiden nog even goed verzord worden, de wonden gespoeld met water en nogmaals ontsmet, Dirk even vakkundig kunnen verbinden. Luana woont gelukkig niet ver weg en was zo thuis en Dirk mocht voor één keertje voorin zitten, veilig bij trainee tussen de benen.
Inmiddels gaat het redelijk met beiden maar zo’n incident heeft natuurlijk op alle betrokkenen een behoorlijke impact. Ook op mij, hoe zeer ik me ook altijd bewust ben van het feit dat ik niet met keurig geprogrammeerde schattige robotjes loop maar met onvoorspelbare afstammelingen van serieuze roofdieren. Die lieve schatjes zijn toch allemaal in staat om elkaar flink toe te takelen, zelfs om een dooie vis!
- Luana (links) met een gat van een hoektand tot op haar schedel en Dirk werd heel zielig thuisgebracht.