Dinsdagochtend in het bos

bos

Het was een behoorlijk natte toestand in de Scheveningse Bosjes maar we hebben er toch fijn gewandeld dinsdagmorgen. De wandeling kreeg nog wel een raar staartje…

Ik stond iedereen aan te lijnen om weer naar de bus te gaan toen er plots een mevrouw met een boxer uit het zijpad kwam. “Nou die hebben helemaal nog geen zin om te gaan” riep zij vrolijk, waarop de nog onaangelijnde boefjes Joep, Spook, Belle, Maxx en Luka zich direct omdraaiden en haar kant uit sprintten. Haar boxer schrok hier zo van dat ze er vandoor ging en wat is er nou leuker dan achter een vluchtende hond aan te jagen… Mevrouw moest in eerste instantie lachen maar toen iedereen terugkwam behalve haar boxer sloeg haar vrolijkheid al snel om.

Voor ik het wist zaten we in een bizarre scene uit een Alex van Warmerdam film. Mevrouw stuiterde met haar telefoon in de lucht door het hele bos terwijl ze in paniek “booo’jte, booooo’tje” schreeuwde. Ik probeerde nog contact met haar te maken om eea in goede banen te leiden en wat meer details (als haar telefoonnummer en een duidelijke omschrijving van Bo) te krijgen zodat ik de collega’s die ook in de bosjes liepen kon inschakelen maar dat bleek onmogelijk.

Terwijl ik de honden naar de bus bracht zodat ik mijn handen vrij zou hebben om te helpen zoeken kwam ik een jongeman op de fiets tegen die vroeg of ik een boxer kwijt was; ze was bij het fietspad gesignaleerd. Ik vertelde de jongeman snel wat er aan de hand was en hij ging op zoek naar de eigenaresse.

Terug van de bus vertelde iemand mij dat er een loslopende hond bij de Bankastraat was gezien dus in galop weer naar de bus gesneld en de hele Archipelbuurt uitgekamd, zonder resultaat… Ik besloot maar weer naar de bosjes te rijden om te peilen hoe de zaken er daar voor stonden (ik had nog steeds geen telefoonnummer van de eigenaresse). Zodra ik uit de bus stapte zag ik de eigenaresse, nog steeds overstuur, op een fiets (die zij – naar later bleek – bij de werkkeet had geconfisceerd) mijn kant uit komen. Ik probeerde haar een beetje te kalmeren en kreeg juist op dat moment een appje van collega Bas dat de boxer was gevonden en aangelijnd en dat men nu op zoek was naar de eigenaresse.

Wij samen dus op zoek naar de persoon die Bo aan de lijn had, ik fietsen, mevrouw – inmiddels in jubelstemming – achterop. De uiteindelijke hereniging was er een die alle oscars zou winnen als hij gefilmd was.

Ik sneakte er tussenuit en bracht – nadat ik de fiets bij de werkkeet had afgeleverd – snel alle honden naar huis.

bos
Collega Bas – de paparazzo – maakte in het voorbijgaan nog een foto van het tafereel…