We waren er vanmorgen lekker vroeg bij en begonnen de wandeling op een verlaten en zonnig strand. Die idylle hield ca tien minuten stand. Alsof men het met elkaar had afgesproken stroomde het strand daarna vol met mountainbikers, werpstokkenvolk, dagjesmensen en paardenmeisjes. Hier was niet tegenop te werken; terwijl ik drie vraatzuchtigen van ontbindende rommel stond te trekken renden er achter mijn rug al een aantal jagers achter een paard aan en zag ik in mijn dooie hoek nog net beide wannabe-rottweilers er met de bal van iemand anders vandoor gaan. Ik besloot het allemaal maar eens een keer lekker te laten gebeuren en ben vrolijk fluitend met de zon in mijn gezicht doorgemarcheerd. Alle werpstokartiesten, dagjesmensen, paarden – meisjes incluis – en natuurlijk de honden hielden er een heerlijk intensieve workout aan over en ik ben zelden zo relaxt het strand afgekomen. Win/win zeg ik u!